Hoofdstuk 9
Was zijn broer echt weer naar huis gegaan? Dat was eigenlijk niet zijn bedoeling geweest. Als hij naar Sunset Valley zou gaan, kon hij er geen pottenkijkers bij gebruiken. Toen hij die avond thuis was gekomen, had hij aan zijn moeder gevraagd of zijn broer alweer thuis was. Hij was zelf eerst een kroeg ingedoken. Een gewoonte waar zijn moeder niet zo blij mee was.
Op school kan ik mijn gedachten er niet goed bij houden, telkens val ik in slaap of dwalen mijn gedachten af naar Tycho. Hij heeft me wel vriendelijk begroet in de bus en hij kwam ook naast me zitten, maar hij heeft niet meer gepraat over gister. "... als x dan twee is, wat is dan het antwoord, Vanessa?" ik schrik wakker uit mijn gepeins. "Sorry meneer, kunt u de som herhalen?" ik ben nooit goed geweest in Wiskunde, maar toch weet ik mijn cijfer steeds nog net op het randje voldoende te houden. "Erg grappig, Vanessa, maar let de volgende keer beter op." Ik schaam me, maar mijn gedachten bij de les houden lukt nog steeds niet. Wat zal ik blij zijn als ik van school af mag.
Net als meneer Janssen van Wiskunde nog een vraag wil stellen, gaat de bel. Iedereen pakt zijn tas in en rent naar buiten. Ik sjok er achter aan. Tycho komt naast me lopen. "Vanessa, sorry dat ik dit weekend zomaar wegging, maar ik heb de laatste tijd best veel problemen thuis en het werd me even te veel." "Geeft niet, ik ben de laatste tijd ook niet altijd even vrolijk, maar ik wilde het gewoon even weten." "Zullen we even wat gaan drinken bij de bistro en daarna samen huiswerk maken?" vraagt hij. Mijn gezicht klaart op. "Ja, lijkt me leuk!"
We zitten gezellig pratend in de bistro. Ik kijk op de klok die boven de deur hangt en sta op. "Zullen we naar mijn huis gaan om huiswerk te maken?" vraag ik. "Kun je niet één keer je huiswerk overslaan, het is hier zo gezellig." Ik begin te blozen. Ik kijk hem aan, hij lacht zo lief. "Je ziet er leuk uit vandaag." het floept er uit voordat ik er erg in heb. "Jij ook." Ik lach, we staan een tijdje tegenover elkaar zonder iets te zeggen. "Ik moet gaan, sorry." hij zwaait en fietst weg. Is het weer gebeurt, heb ik iets verkeerds gezegd?
Ik fiets naar huis, ik weet niet wat ik er van moet denken. Bij het park knijp ik in mijn remmen, zit Tycho daar nou? Moet ik er heen gaan en vragen wat er is? Voorzichtig leg ik mijn fiets in de bosjes en loop ik op hem af, hij lijkt me niet in de gaten te hebben. "Hey Tycho, over daarnet.." "Ik heb even geen zin om te praten, sorry." "O.. Oké" misschien moet ik hem toch maar uit mijn hoofd zetten, misschien kan ik me toch maar beter op school richten en niet zo veel piekeren, het heeft toch geen zin.
Ik kom naar je toe, ik kom naar Sunset Valley.
Verbaasd kijk ik naar de display van mijn telefoon. Nummer onbekend staat er boven. Mijn stalker is al twee week gestopt met stalken, is hij weer begonnen? Of is dit een misselijke grap van iemand uit mijn klas? Ik weet het niet, misschien wil ik het ook wel niet weten. Ik wil het zwembad net weer induiken als mijn telefoon opnieuw gaat.
Verbaasd kijk ik naar de display van mijn telefoon. Nummer onbekend staat er boven. Mijn stalker is al twee week gestopt met stalken, is hij weer begonnen? Of is dit een misselijke grap van iemand uit mijn klas? Ik weet het niet, misschien wil ik het ook wel niet weten. Ik wil het zwembad net weer induiken als mijn telefoon opnieuw gaat.
"Heb je mijn sms'je gelezen? Ik..." ik druk het gesprek meteen weg, ik herken de stem uit duizenden. Ik raak weer in paniek, het sms'je was dus wel van hem. Mijn telefoon gaat alweer, nummer onbekend komt opnieuw op de display te staan. Ik druk hem zonder enige twijfel weg.
Waarom drukte je me weg? Ben je boos ofzo? X T.
Is Tycho mijn stalker? Of was dat laatste telefoontje niet van de stalker? Ik sluit mijn ogen en denk na, moet ik terug sms'en? Nee, nu even niet.
Is Tycho mijn stalker? Of was dat laatste telefoontje niet van de stalker? Ik sluit mijn ogen en denk na, moet ik terug sms'en? Nee, nu even niet.
Ik lig woelend in mijn bed, op school ben ik flauw gevallen en ik ben naar huis gebracht, ik moest van mijn moeder meteen gaan slapen, maar al het gedoe van de laatste tijd wordt me te veel. Ik kan er al nachtenlang niet van slapen.
Hij ging nog één keer naar de plek waar hij zijn plannen had gesmeed, hij was een aantal punten vergeten en hij was er van overtuigd dat hij zich weer zou herinneren wat het was als hij terugging naar de plek waar hij het had bedacht. Sinds de ontmoeting met zijn broer was hij er niet meer geweest. Met de taxi reed hij naar een park er vlak bij en te voet ging hij verder. Toen hij op de klif aankwam vond hij iets. Had zijn broer dat op gehad om zijn moeder niet de stuipen op het lijf te jagen? Was zijn broer toch degene die dat meisje in Riverview had verkracht? Of leek hij daar alleen op?
