H. 10 Deel 1 -

Een groot deel van deze drie updates speelt zich af in een kopie van mijn save, vandaar dat ik ook mensen van buiten mijn familie kan besturen

Hoofdstuk 10 ~ Deel 1

Tralala, ik ben dichter bij dan je denkt en ik kom nog dichter bij.
Mijn hart slaat tien keer sneller dan normaal, wie is die gek? Ik lig een beetje besluiteloos op mijn bed, moet ik het aan mijn ouders vertellen? Ik kijk naar buiten, op het strandje achter ons huis, waar bijna nooit iemand komt, staat nu in één keer iemand. Ik ga recht op zitten en probeer te zien wie het is. Hij heeft een kledingstijl die ik erg herken, maar wie draagt dat ook alweer altijd?

Leo! Is hij mijn stalker? En als dat zo is, weet Tycho er dan van? Deed hij daarom steeds zo raar? Ik houd mijn adem in, de jongen draait zich om en begint te lopen. Het is inderdaad Leo! Hij loopt hierheen. Moet ik Tycho sms'en? Ik pak mijn mobiel en typ een berichtje: Is Leo weer in Sunset Valley? Hij staat achter ons huis. Ik verstuur het sms'je en wacht op antwoord, dat komt er niet.

Er wordt op de deur van mijn kamer geklopt. "Binnen!" roep ik en de deur gaat langzaam open. "L.. Leo?" stamel ik. Ik kijk hem verbaasd aan. Hij doet een stap naar voren, voorzichtig ga ik recht op zitten. "Wat doe jij hier? Waarom ben je hier?" Hij grijnst breed.

Ik recht mijn rug en kijk hem aan. Ik kijk zo zelfverzekerd mogelijk, maar hij ziet de twijfel in mijn ogen toch, want de vieze lach op zijn gezicht wordt nog breder. "Verrast dat ik hier ben?" vraagt hij. Ik snuif.

"Wat doe jij hier?" "Vanes, je moet niet zo'n vijandige.." "Noem me geen Vanes, je weet dat ik een hekel aan koosnaampjes heb." er zit een lichte trilling in mijn stem, en het lijkt hem niet ontgaan te zijn. "Ik noem je zoals ik wil, ik ben echt niet bang voor jou. Of ga je anders dat zielige vriendje van je opbellen?" "Welk vriendje?" "Mijn broertje."

"Vertel op! Wie heeft hij verkracht?" Leo wordt duidelijk kwaad. "Heeft Tycho iemand verkracht?" Allerlei rare gedachten spoken door mijn hoofd. Een raar gevoel van angst overspoeld me. "Doe niet alsof je van niets weet, ik weet heus wel dat je het weet!" Een ringtone klinkt door de kamer. Leo pakt een telefoon uit zijn broekzak en neemt op, hij draait zich om en begint te praten. "Hey, wat is er?" vraagt hij. Een vaag gepraat, "Ja, dat klopt, ik heb een hekel aan hem, maar.." stilte. "Zou ik dat in tien seconden kunnen?" Leo lacht, en er wordt aan de andere kant iets gezegd. "Ik sta bij mijn aanstaande vriendin in de kamer, en als ik hetzelfde doe en het laat lijken of hij dát ook heeft gedaan, wordt hij nog zwaarder gestraft. Haha." Zou ik nu weg kunnen rennen? denk ik bij mezelf.

Ik zet een stap naar voren, met een ruk draait Leo zijn hoofd om. Hij hangt op. "Dacht je dat ik het niet zou merken als je nu weg zou rennen? Dat kun je mooi vergeten!" Hij loopt naar me toe en pakt mijn arm beet. "Je kunt er niets meer tegen doen, schatje, ik kan nu met je doen wat ík wil." sist hij in mijn oor.

Hij heeft gelijk, we zijn alleen thuis. Laat Tycho alsjeblieft het sms'je lezen, alsjeblieft! Plotseling komt Leo naar voren en probeert hij mij te zoenen. Ik probeer hem tegen te houden en aan de kant te duwen, maar hij drukt mij tegen de muur aan en zoent me.

Hij pakt me beet en gooit me op bed. Nee, nee, nee, nee! is het enige waar ik nog aan kan denken. Plotseling hoor ik beneden een deur dichtslaan en dat geeft me weer hoop. Leo begint aan mijn shirtje te trekken, maar ik houd hem met mijn handen tegen, tenminste, dat probeer ik. Hij zoent me... Ik hoor voetstappen op de trap en begin zo hard mogelijk te gillen.

De deur zwaait open en meteen is het stil in de kamer. Leo gaat van me af om om te kijken, ik wil recht op gaan zitten maar hij duwt me weer naar beneden. In een seconde vang ik iets van een groen shirt op en ik herken de kleur meteen. Ik laat een trillende zucht van opluchting ontsnappen. is het nu allemaal voorbij? Leo gaat van het bed af en begint te schreeuwen.